Vrijwilligers
Liset en Herman Compier

“Het is fijn om te weten dat je anderen kunt ontzorgen en blij kunt maken”
Zelf had ze er nooit serieus aan gedacht om vrijwilliger te worden in een hospice.
Maar nu is Liset Compier het toch geworden, en ze doet het met veel plezier.
Het begon met een oproep in het Leiderdorps Weekblad. Omdat er kookvrijwilligers werden gezocht, attendeerde Liset haar man op deze oproep.
Toen begon bij haar het idee te ontstaan of de functie van zorgvrijwilliger misschien iets voor haar zou kunnen zijn.

“Het idee sprak me zeker aan. Maar eerlijk gezegd twijfelde ik ook, met name over wat er allemaal bij zou kunnen komen kijken in een hospice. Kon ik dat wel? Had ik daar niet een speciale cursus voor nodig, ik had immers geen medische achtergrond?”

Meteen een goed gevoel
Ze besloot om, samen met haar man Herman, naar de informatieavond te gaan. Daar sprak ze Louise Drabbe, coördinator van hospice De Mare, die samen met een aantal zorg- en kookvrijwilligers voorlichting gaf over het vrijwilligerswerk in het hospice. “Het was heel informatief. Ik wilde het eerst allemaal even laten bezinken. Maar eigenlijk had ik er toen meteen een goed gevoel over. Een paar weken later heb ik me alsnog aangemeld. Daarna ging ik langs bij Louise, met wie ik een uitgebreider gesprek had over het reilen en zeilen binnen het hospice. Ze vertelde bijvoorbeeld hoeveel zorgpersoneel er werkt, hoe hun diensten eruit zien en hoe vrijwilligers hierin passen. Je hebt zorgvrijwilligers die het medisch personeel ondersteunen in de zorg en die gasten en hun familieleden bijstaan en je kunt ook kookvrijwilliger worden of tuin- of klusvrijwilliger”.

Praktische trainingen en intervisie bijeenkomsten
Liset heeft, ondanks dat ze niet uit de zorg komt, gekozen voor zorgvrijwilliger. Hiervoor heeft ze een introductietraining gevolgd en aan een aantal praktische trainingen meegedaan, gegeven door verpleegkundigen in het hospice.
Tevens volgt ze soms de aangeboden intervisie bijeenkomsten.

Een luisterend oor
“Daarnaast leer je vooral tijdens het bezig zijn in het hospice, zowel van de verpleging als van collega vrijwilligers. En vooral ook van de gasten zelf.
Vanaf de start heb ik met veel plezier de werkzaamheden opgepakt.
Ik werk vast op de donderdagmiddag. Samen met een collega zorg ik voor een kopje koffie, lunch of wat de gast op dat moment ook wenst. Ik maak een praatje met een gast of zijn of haar familieleden. Je moet even aanvoelen of hier behoefte aan is, maar de meeste mensen hebben in deze periode zeker behoefte aan een luisterend oor.
Waar nodig zorg ik voor onze gasten of help ik de verpleegkundige.
Verder zijn er de huishoudelijke taken: we zorgen bijvoorbeeld dat de afwas gedaan wordt, houden de keuken en zitkamer op orde en verzorgen de bloemen van onze gasten.”

Troost
Er zijn natuurlijk ook momenten waarop ze het moeilijker vindt. Mensen nemen afscheid van elkaar, van het leven. “Het is iets onontkoombaars, we maken het allemaal mee. En dat geeft ook troost. Het is heel mooi dat het hospice er is; hier doen we er alles aan om het afscheid zo comfortabel en waardig mogelijk te maken”.

Klein gebaar, grote betekenis
De echtgenoot van Liset, Herman, heeft gekozen om kookvrijwilliger te zijn. “Op dit moment kook ik 1 keer in de week in het hospice. Koken doe ik sowieso graag. Maar het is ook een fijn idee dat je weet dat je anderen hiermee blij kunt maken en ontzorgen. Een klein gebaar, maar vaak van grote betekenis.”

Koken voor de gasten
“Het wisselt per keer voor hoeveel mensen je gaat koken. Soms gaat het maar om 1 persoon, maar soms wel 8. Je kookt altijd voor de gasten, en soms ook voor bezoekers en medewerkers die op dat moment dienst hebben. Op de dag zelf inventariseer je om hoeveel mensen het gaat. Samen met een zorgvrijwilliger maak ik dan een rondje langs de gasten en medewerkers: ik ben van plan om dit te maken, wie wil graag mee-eten? Natuurlijk houd ik rekening met wat de gasten graag willen eten, dieetwensen en wat wel en niet gegeten mag worden. Soms heb je van te voren in je hoofd wat je wil gaan maken, maar loopt het door omstandigheden anders en dan is het fijn als je flexibel kunt zijn. Dat geldt trouwens voor alle vrijwilligers, niet alleen voor de kookvrijwilligers.”

Klusvrijwilliger
“Overigens was ik al gestart als klusvrijwilliger, een aantal maanden voor het Hospice naar Leiderdorp kon verhuizen begin 2024. Met een enthousiaste club mensen hebben we twee dagen per week geholpen met allerlei klussen; schilderijrails en schilderijen ophangen, lampen, planken kledinghaken ophangen, douchekasten op maat afstellen en bevestigen, stellingkasten inbouwen, enzovoorts Sinds een maand zijn we teruggegaan naar 1 ochtend per week omdat het grootste werk is gedaan en het nu meer op onderhoud aankomt. We beginnen de ochtend natuurlijk met een lekkere kop koffie en een praatje met elkaar”, vertelt Herman. “Vervolgens pakt vrijwilliger Piet, de coördinator van de klussers, de lijst erbij om te kijken wat er allemaal moet gebeuren. En dan gaan we aan de slag met onderhoudsklusjes en vinken we het lijstje af. Het is erg gemoedelijk allemaal. En zo met z’n allen - we zijn bij elkaar een leuk team van fitte, actieve gepensioneerden - krijg je best veel voor elkaar.”

Liefde en aandacht voor elkaar
“In het hospice ben ik dus vooral bezig met dit soort praktische zaken, maar natuurlijk maak ik ook een praatje met de gasten. Dat gaat vanzelf, want je komt elkaar toch tegen. Laatst nog zat ik aan tafel met een van de gasten, een vrij jonge man nog. We hebben toen nog met hem en zijn familie aan een grote tafel gezeten, gegeten en gelachen. Het was de laatste keer dat ik hem zag en sprak, want hij zou euthanasie krijgen. Heel hard om te horen. En tegelijkertijd besef je dan weer waar het in het leven écht om draait. Liefde en aandacht voor elkaar, met je dierbaren om je heen. Uiteindelijk telt alleen dat. Het vrijwilliger zijn in het Hospice heeft mij meer nederig en dankbaar gemaakt”.


Liset en Herman Compier zijn beiden met pensioen en zetten zich nu in als vrijwilliger in Hospice de Mare. Liset is zorgvrijwilliger, Herman kookvrijwilliger en klusvrijwilliger.